มองดวงเดือน ที่ลอยล้นเกลื่อนนภา
ลมโบกพลิ้วโปรยมา ใจผวาลอยเลื่อน
ระทมระทวยระทึกฤทัยไร้เพื่อน
ใจนึกอยากเป็นเดือน
มีดาวล้อมเกลื่อนรอบกาย
มองดูตัวเรา
แสนจะว่างเปล่าเดียวดาย น่าอายขวยเขิน
ป่านนี้เขานอน ชิดเนื้อนวลชวนเชิญ
แต่เราส่วนเกิน เขาคงเมินให้คอย
มนต์อันใด มัดใจเราให้ห่วงหา
ใจก็รู้ดีว่า นี้แหละหนาปมด้อย
คนมีภรรยา เขาหรือจะมาได้บ่อย
เราก็เฝ้าแต่ค่อย ดวงใจละห้อยค่อยหา
อาดูรเดียวดาย เขาคงจะหน่ายไม่มา
หรือว่าทำเมิน เมื่อยามนิทรา หอมภรรยาคุณเพลิน
ปล่อยให้ส่วนเกิน หอมหมอนเพลินแทนคุณ
มนต์อันใด มัดใจเราให้ห่วงหา
ใจก็รู้ดีว่า นี้แหละหนาปมด้อย
คนมีภรรยา เขาหรือจะมาได้บ่อย
เราก็เฝ้าแต่ค่อย ดวงใจละห้อยค่อยหา
อาดูรเดียวดาย เขาคงจะหน่ายไม่มา
หรือว่าทำเมิน เมื่อยามนิทรา หอมภรรยาคุณเพลิน
ปล่อยให้ส่วนเกิน หอมหมอนเพลินแทนคุณ